In Romeinen 12 doet de Bijbel een appel op gelovigen. Dit hoofdstuk sluit, na het intermezzo van Romeinen 9-11, aan op Romeinen 1-8.
In de Romeinenbrief is de rechtvaardiging uit het geloof het grote thema. Het mooist komt dat wel tot uitdrukking deze woorden: "Want allen (dat is: Jood en heiden) hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God, en worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus" (Rom. 3:23 en 24).
Dit ene vers omvat eigenlijk de complete evangelieboodschap: de mens is een zondaar, gescheiden van God en Zijn heerlijkheid, en heeft verlossing nodig. En die verlossing is er in en door de Heere Jezus. Paulus spreekt hier over het-gerechtvaardigd-worden uit Zijn genade, om niet. Dus, zonder enige prestatie van onze kant schenkt God ons gerechtigheid en wel door de verlossing in Christus Jezus. Wie in de Heere Jezus Christus gelooft en Hem aanvaard heeft als zijn of haar persoonlijke Verlosser en Zaligmaker, staat 'recht' tegenover God. Hij of zij mag weten gereinigd te zijn van alle zonde door het kostbare bloed van het Lam; en mag zich verheugen in een volkomen verlossing, en God als hemelse Vader aanspreken!

Overgave
Als Paulus hierover verder gaat in hoofdstuk 12 begint hij met de "ontfermingen van God". Want wij hebben het niet verdiend; het is Gods liefde die ons gezocht en gevonden heeft. Daardoor mogen wij delen in het geweldige heil, voor altijd ...
Met beroep op de aan ons bewezen ontferming van God doet de apostel een appel op de gelovigen. Wat blijft er voor een mens die zo'n groot heil ontvangen heeft nu nog over? Eigenlijk twee dingen:
- Wijd je lichaam als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk (vs. 1) en
- word niet gelijkvormig aan deze wereld (GrIeks: aioon = eeuw), maar wordt innerlijk veranderd door de vernieuwing van je gezindheid of: denken (vs. 2).

Zowel het eerste als het laatste heeft alles te maken met onze overgave aan God, of onze toewijding aan de Heer, zoals we dat ook wel noemen. Toewijding is niet een bepaalde (moeilijke) taak op je nemen of een bepaald ritueel ondergaan, of zoiets. Nee, het heeft te maken met de gesteldheid van je hart. Het gaat om de overgave aan God. En dat is niet een soort morele plicht, maar veel meer een vanzelfsprekendheid. Immers, nu wij deze heerlijke verlossing van God - om niet - hebben ontvangen met alle zegeningen die erbij horen, wie zouden wij dan anders dienen dan Hem alleen?

Om de Heer te kunnen dienen is het nodig Hem te (leren) kennen. Er moet een verandering in ons denken plaatsvinden en dat kan alleen door Zijn Woord te lezen en te bestuderen. Immers: "Het opengaan van Uw woorden geeft licht, het schenkt eenvoudigen inzicht" (Ps. 119:130).
Naast Paulus' oproep aan de gelovigen zich te verdiepen in Gods Woord, bidt hij ook voor hen: "... dat u vervuld mag worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, zodat u wandelt op een wijze de Heere waardig ..." (Kol. 1:9 en 10). Bijbelstudie is dus niet een 'hobby' van enkele fanatieke gelovigen, maar essentieel voor elk kind van God, dat tot eer van God wil leven in deze wereld.
Daarom blijft het zaak om voortdurend bezig te zijn met het overdenken van Gods Woord, want alleen daardoor wordt ons denken vernieuwd en vindt er een waarachtige verandering plaats in ons persoonlijk leven. Geniet van de rijkdom van Gods genade en dien Hem van ganser harte!